Opšte je poznato da je Milutin Milanković jedan od najvećih priznatih naučnika, ne samo na ovim prostorima, nego u celom svetu.
Rođen je u Dalju (tadašnjem selu u Austrougarskoj) 28. maja 1879. godine. Svoje školovanje je započeo od kuće uz privatne učitelje, a za života je uspeo da stekne slavu i poštovanje baveći se matematikom, geografijom, klimatologijom, astronomijom, građevinom i postane doktor tehničkih nauka.
Upisao je građevinu na Bečkom tehnološkom institutu i diplomirao 1902., a doktorirao 1904. godine.
Kao Bečki građevinski inženjer bio je zainteresovan za primenu armiranog betona. Naišavši na svoj prvi poslovni problem – projektovanje magacina i velike fabričke sale od armiranog betona, bio je primoran da stvori novi proračun kako bi mogao da odredi dimenzija armaturnih greda i nosećih ploča. Bio je uveren u validnost svoje doktorske teze, odnosno opštu teoriju elastičnosti. Zahvaljujući ovom poslovnom izazovu u stručnom časopisu je objavio svoj prvi rad i patent pod nazivom “Prilog teoriji armiranobetonskih nosača”.
Tokom pet godina u bečkom preduzeću Milanković je radio na sledećim projektima: sebeški akvadukt (na kome je primenio svoje patente), akvadukti u Semeringu i Pitenu, projektovao je mostove u Kranju, Banhildi i Išli, kao i beogradske kanalizacije i tako dalje. Vlasnik je šest odobrenih patenata od velikog teorijskog i praktičnog značaja i na taj način je stekao svoju prvu slavu i finasijsku dobit.
Proučavajući naučne radove savremenog klimatologa Julijusa fon Hana, Milanković je otkrio jedno od svojih najvećih interasivanja – misteriju ledenog doba. Milanković je takođe proučavao radove Žozefa Ademara i Džejmsa Krola, čije su pionirske teorije o astronomskom poreklu ledenog doba zvanično odbačene od njihovih savremenika. Milanković je odlučio da nastavi njihovim putem i pokuša ispravno da izračuna magnitude takvih promena. U rešavanju ovog složenog problema oslanjao na oblasti sferne geometrije, nebeske mehanike i teorijske fizike. Počeo je da radi na proučavanjima 1912. godine. Njegov prvi rad opisuje sadašnju klimu na Zemlji i kako su Sunčevi zraci odgovorni za temperaturu na površini Zemlje nakon prolaska kroz atmosferu. Prvi rad na ovu temu objavio je pod nazivom “Prilog teoriji matematske klime” u Beogradu, 5. aprila 1912. godine. Njegov sledeći rad na istu temu objavljen je pod nazivom “O rasporedu sunčeve radijacije na površini Zemlje”, 5. juna 1913. godine.
Ispravno je izračunao intenzitet osunčavanja i unapredio matematičku teoriju opisujući klimatske zone. Njegov glavni cilj je bila izgradnja jedne integralne matematičke teorije koja će povezati toplotne uslove na planetama s njihovim kretanjem oko Sunca.
Milutin Milanković je tvorac najpreciznijeg kalendara do sada. Preveo je gregorijanski kalendar u julijanski. Po njegovim proračunima jedna godina traje: 365 dana, 5 časova, 48 minuta i 48 sekundi. Na Vaseljenskom saboru 1923. godine je prihvaćen kalendar, ali nikada nije bio primenjen u potpunosti.
Milutin Milanković je dobio krater na Mesecu prečnika 34km, kao i na Marsu sa prečnikom od 118km, a pored svega toga i asteroid pod imenom 1605 Milanković.
Dokazao je da čovek nikad neće moći da naseli Mars jer su tamošnje temperature preniske kako bi čovek funkcionisao. Takođe, geofizičari ga smatraju suautorom teorije tektonskih ploča, koju je objavio u svom radu “Pomeranje Zemljinih obrnutih polova”
NASA je Milankovića uvrstila u 10 najvećih naučnika koji su se bavili izučavanjem Zemlje.
Milutin Milanković je umro 12. decembra 1958. godine u Beogradu gde je i sahranjen, mada po njegovoj želji 1966. godine njegovi posmrtni ostaci su prenešeni u Dalj.